- DOBRA - ZAMEK - KOŚCIÓŁ - LEGENDA - KOLEJ WĄSKOTOROWA -

Znajdujące się na wzgórzu zamkowym ruiny zamku wyraźnie dzielą się na dwie części. Pierwsza, południowa, widoczna od strony miasta to tzw. Nowy Dom. Część północna to Stary Dom.    Nowy Dom powstał w 1538 r. W istniejących dziś ruinach możemy dostrzec wyraźnie zarys spiralnych klatek schodowych, umożliwiających komunikację między kondygnacjami oraz miejsca po kominkach, ogrzewających niegdyś sale. Do dnia dzisiejszego dobrze zachowała się dekoracyjna elewacja budynku. Obok portalu głównego znajduje się wejście do zasypanych dziś całkowicie zamkowych lochów.
	Z tyłu, w północnej części wzgórza, wznoszą się ruiny Starego Domu. Jego część powstała już w XIV w., ale ostateczny kształt budowla uzyskała dopiero w 1538 r. To co dziś widzimy to pozostałości sali o gwieździstym sklepieniu, z dwoma kominkami. Na górze fragment muru z oknem i ścianką latryny. Widoczne są także pozostałości spiralnej klatki schodowej.    Za Starym Domem znajduje się jeszcze jedna zachowana część dawnego zamku – wieża. Wybudowano ją w planie rombu. Ma formę studni, wyłożonej od wewnątrz gładkimi głazami narzutowymi. W przeszłości wieże łączono ze Starym Domem za pomocą ruchomego pomostu.
Siedziba rycerskiego rodu von Dewiz słynęła na Pomorzu z walorów obronnych. Już w drugiej poł. XIII w. na wzgórzu stał gródek, na początku drewniany, potem murowany z pierścieniem murów. Gerhard II von Dewitz, wydając ok. 1400 r. rozkaz dobudowania m.in. drugiego obwodu murów, uczynił z zamku jedną z najsilniejszych pomorskich siedzib rycerskich. W I poł. XVI w. Jobst von Dewitz przebudował zamek w imponującą rezydencję magnacką. Wojna trzydziestoletnia i spory rodzinne doprowadziły obiekt do ruiny. Od początku XVIII wieku nie był już zamieszkiwany.